Elisabeth Tijssen, fotografie

Met mijn werk refereer ik aan het menselijke en de wereld waarbinnen wij leven. Het is een zoektocht naar de kracht van kwetsbaarheid. Er ontstaan vertalingen van indrukken. Van confrontaties. Van ontroeringen; van Pruisisch, indigo blauwe luchten tot de glimlach van een onbekende. Van dat ene stukje warm-gele zon in een schaduwrijke straat. Van communicatie en miscommunicatie. Van verstilling. Van onrust.

​

Veel gebeurt in het schetsboek en op koperplaat. Erg gecharmeerd ben ik door de gelaagdheid die dit medium mogelijk maakt. De verschillende structuren, de diepte, het fluwelen gevoel en de intensiteit van de kleuren en het werkproces. Het geeft de mogelijkheid om in vertraging steeds opnieuw en opnieuw op het beeld te reageren.

​

De menselijke impressies interpreteer, reflecteer en abstraheer ik tot (voor mij) metaforische, nieuwe vormen. Hiermee tracht ik een poëtische sfeerwereld te creëren die ruimte geeft voor het maken van persoonlijke associaties.

​